Na fara ganin wani likita a Asibitin Gwagwalada, Dr. Musa, wani saurayi mai hakuri. Ya ce min, “To, Abubakar, ba kai kadai ba ne ke fuskantar wannan.” Na yi masa kuka har na manta yadda mutum ya kamata ya yi a gaban wani. Ya ba ni magunguna – wasu kwayoyin da ake kira sertraline – amma na ji tsoron sha su. Na ji kamar zan zama wani mara lafiya. Amma a karshe, na sha su saboda ban da wata hanya ba.

Magungunan sun taimaka, amma ba su magance komai ba. Na fara zuwa wani mashahurin mai maganin dabi’a a Kaduna, Malam Hussaini, wanda ya ba ni ganyen “moringa” da “zogale” don sha kullum. Ya ce min duk abin da nake bukata shine kawai jiki mai lafiya. Na sha su na wata daya, amma ba abin mamaki ba, ban ji wani sauyi ba. Ko da yake, na ci gaba da sha su saboda na kwashe kudi a kai.

Sai na fara jin labarin wani abu da ake kira “kava” daga wani abokina na Instagram, Ahmed, wanda ke zaune a Legas. Ya ce yana taimaka masa wajen kwantar da hankali. Na sayi shi daga wani shago online, ya zo a cikin akwati mai kyau. Na sha shi a daren, na ji kamar na sha giya amma ba tare da bugun jini ba. Amma bayan kwana biyu, na fara amshi wani abu mara kyau a cikina. Na daina sha.

A lokacin, na yi tunanin komai na iya taimaka min. Na fara yin motsa jiki a filin wasa da ke kusa da gidana, amma duk wata rana ina kan yi tunanin mutane suna kallona, suna yi min dariya. Wani aboki na ya ce min, “Kai, Abubakar, duk mutane suna tunanin kansu, ba su damu da kai ba.” Amma ko da haka, ba zan iya kwantar da hankalina ba.

Na koma ga Dr. Musa, wannan karon ya ce min ya gwada “cognitive behavioral therapy.” Ban san menene ba, amma ya bayyana kamar wani nau’in magana ne da ke taimakawa mutane su canza tunaninsu. Na fara zuwa wata mata mai suna Dr. Aisha, wacce take taimaka min fahimci dalilin da yasa nake jin haka. Ta ce min, “Kai, damuwarka ba cuta ce ba, sigar hankali ne kawai na karewa.” Wannan ya sa ni jin dadi kadan.

Amma ba komai ya canza har sai na sami wani abu daga wani dillali na magunguna a wajen gidan wasan kwallon kwando. Ya ba ni wani abu da ake kira “ashwagandha.” Ya ce yana da tasiri sosai. Na sayi shi, na sha shi, amma ban ji wani abu ba sai kawai zafi a cikina. Na yi wa Ahmed kuka, sai ya ce min, “Kai, dole ne ka sayi ingantaccen abu, wannan dillalin ya yi maka karya.” To, yaya zan san menene ingantacce?

A karshe, wani abu ya canza komai. Wata rana, na zo gida da yamma, na ga wani littafi a kan tebur na da mahaifiyata ta aiko min. Littafin yana da suna “The Power of Now” na wani marubuci mai suna Eckhart Tolle. Ban taba karanta littattafan irin wannan ba, amma na fara karantawa. Ba zan iya cewa na fahimci komai ba, amma wani abu a cikin shi ya sa na fara jin kwanciyar hankali. Ko da yake, wani bangare na kaina yana cewa wannan duk wauta ne.

Yanzu, shekara biyu bayan haka, ba zan iya cewa na sami maganin gaba daya ba. Wasu lokaci har yanzu ina jin damuwa, amma ba kamar da da ba. Na gano cewa babu magani guda daya da zai taimake kowa. Wani lokaci magunguna suna aiki, wani lokacin magana ce kawai, wani lokacin kuma komai ba ya aiki. Amma abin da na koya shi ne cewa dole ne mutum ya yi kokari. Ko da yake ba zan iya cewa na gama jurewa ba, amma a yanzu na fi sanin yadda zan tafi da shi.

Wani abin ban mamaki shi ne, duk da cewa na yi amfani da magunguna, abin da ya fi taimaka min shi ne sauran mutane. Wani aboki na, Yusuf, ya fara ziyara ni kowace rana, ko da na ce masa ban bukatar taimako ba. Ya zo kawai ya zauna tare da ni, yana kallon wasan kwallon kafa. Wannan ya sa na fara jin cewa ba ni kadai ba ne.

Har yanzu, akwai lokacin da nake tunanin komai zai koma baya. Jiya ma, na kasa fita daga gida saboda tsoro. Amma yanzu, na san cewa zan iya jurewa. Ko da yake ba na son magunguna, wasu lokatai ina shan su. Wasu lokaci ina kallon wani video na YouTube game da hanyoyin numfashi don kwantar da hankali. Wani lokacin kuma ina kawai yin barci.

Ba zan iya ba da shawara ga kowa, saboda ban san abin da zai auku ba. Amma abin da zan ce shi ne, kada ku daina kokarin. Ko da kun yi kuskure, ko da kun sha wani abu wanda bai yi tasiri ba, ko da kun yi wani abu wanda ya sa kun ji kunya, gaba daya yana da kyau. Mutane suna cewa, “Dole ne ka yi karfi,” amma ban san menene karfi ba. Wata rana kawai na gano cewa rashin karfi ma karfi ne.

Eh, na manta, akwai wani abu da na sha wani lokaci yana taimaka min – zuma da ruwan lemo. Wani tsoho ne ya gaya mini, kuma ko da yake ban yi imani da shi ba, sai na gwada shi. Ba zan iya cewa ya magance ni ba, amma yana da dadi a lokacin da nake shan shi.

Akwai wani abu kuma game da wanka da ruwan sanyi. Na karanta cewa yana iya taimakawa wajen rage damuwa. Na gwada shi a wani dare, na yi kururuwa saboda sanyin ruwan. Amma bayan haka, na ji kamar wani abu ya fita daga jikina. Ko aukuwa ne a raina, ban sani ba.

Shin, wannan duk yana da ma’ana? Ban tabbata ba. Amma abin da na sani shi ne, duk wani abu da ka yi don taimaka wa kanka, ko da yake yana da banza ga wasu, yana iya zama da amfani a gare ka. Kuma wannan shi ne mafi muhimmanci. Ko da yake ba na son magunguna, wasu mutane suna bukatar su. Ko da yake na yi imanin cewa ilimin halin dan Adam na iya zama banza, wasu mutane suna samun taimako daga shi. Komai yana da kyau.

Yanzu, ina zaune a gidana, ina shan shayi mai kamshi wanda mahaifiyata ta aiko min daga jihar Kano. Ba shi da tasiri a kan damuwata, amma yana sa ni jin dadi. Wani bangare na kaina yana cewa duk wannan maganar ba ta da amfani, amma wani bangare kuma yana cewa watakila zai iya taimaka wa wani. Saboda haka, na rubuta shi. Ko da yake ban san ko zan iya taimaka wa kowa ba, amma idan wani abu a cikin wannan labarin ya sa wani ya ji ko kansa ba shi kadai ba, to, na yi nasara.

Kuma hakika, ba komai. Ba zan iya cewa na sami maganin duka ba. Wani lokaci har yanzu ina fuskantar matsalolin da ba su dace ba. Amma yanzu, aƙalla, na san cewa akwai hanyoyin da zan bi. Ko da yake ba su da tabbas, ko da yake ba su da garanti, amma dole ne in ci gaba da ƙoƙari. Saboda a ƙarshe, komai yana da kyau. Ko da yake ba zan iya cewa na gama jurewa ba, amma a yanzu na fi sanin yadda zan tafi da shi.

Kuma shi ke nan. Ba wani abu mai girma, ba wani abu mai ban mamaki. Rayuwa ce kawai. Wani lokaci tana da kyau, wani lokacin ba ta da kyau. Amma dole ne mu ci gaba da tafiya. Ko da yake ba na san inda zan kare ba, amma yanzu, aƙalla, na san cewa ba ni kadai ba ne. Kuma watakila, wannan shi ne mafi muhimmanci.